پرده ی جنب

در این پست خواهید خواند :

در این پست خواهید خواند :

پرده ی جنب (pleural membranes)

سطح بیرونی ریه و دیواره ی داخلی قفسه سینه توسط یک غشای سروزی به نام پرده ی جنب پوشیده شده است. غشای متصل به ریه جنب احشایی (visceral pleura) و غشای پوشاننده ی جداره های سینه، جنب جداری (parietal pleura) نامیده می شود. این دو لایه در ناحیه ناف شش، در یک امتداد قرار می گیرند و هر دو از سلول های مزوتلیال سنگ فرشی ساده تشکیل شده اند. که بر روی یک لایه بافت همبند نازک حاوی رشته های الاستیک و کلاژن قرار گرفته اند. رشته های الاستیک جنب احشایی، در امتداد رشته های الاستیک پارانشیم ریوی هستند.

بین لایه های جداری و احشایی حفره باریکی به نام فضای جنب (pleura cavity) به وجود می آید که کاملا توسط سلول های مزوتلیال سنگ فرشی پوشیده شده است و به طور طبیعی لایه نازکی از مایع سروزی را تولید می کند که به عنوان یک نرم کننده عمل می کند و لغزش روان یک سطح را بر روی سطح دیگر در حین حرکات تنفسی تسهیل می نماید.

پرده ی جنب
پرده ی جنب
پرده ی جنب

حرکات تنفسی

در طی عمل دم، انقباض عضلات بین دنده ای خارجی، دنده ها را بالا می برد و انقباض دیافراگم سبب پایین کشیده شدن کف قفسه سینه می شود که این امر سبب افزایش قطر قفسه سینه و باز شدن ریه ها می شود. نایژه ها و نایژک ها در طی دم، قطر و طول بیشتری پیدا می کنند. قسمت های تنفسی نیز، عمدتا به علت باز شدن مجاری آلوئولی بزرگ تر می شوند.

تک تک آلوئول ها تنها به میزان اندکی بزرگ می شوند. این بازشدگی سبب کشیده شدن رشته های الاستیک پارانشیم ریوی می شود. در طی بازدم، ریه ها به صورت غیر فعال به جای خود بر می گردند که این امر ناشی از شل شدن عضلات و بازگشت الیاف الاستیک به حالت غیر کشیده است.

پرده ی جنب

عروق ریوی

گردش خون در شش ها دو نوع است:

1_ گردش خون ششی که وظیفه ی حمل خون فاقد اکسیژن را برای تبادلات گازی برعهده دارد

پرده ی جنب


2_ گردش خون برونشیال که خون غنی از اکسیژن را حمل می کند. شریان ها و ورید های ریوی به علت فشار پایین جریان خون ریوی (25 میلی متر جیوه فشار سیستولی و 5 میلی متر جیوه فشار دیاستولی) دیواره ی نسبتا نازکی دارند. شریان ریوی پس از ورود به ریه از طریق ناف، منشعب می شود و شاخه های آن، درخت برونشیال را همراهی می کند. شاخه های آن را بافت همبند نایژه ها و نایژک ها احاطه کرده اند. از سطح نایژک های تنفسی، شاخه های این شریان، شبکه های مویرگی متراکمی ایجاد می کنند که هر آلوئول را در دیواره ی بین آلوئولی احاطه می کند.

وریدچه هایی که از شبکه های مویرگی منشا می گیرند، به صورت منفرد در پارانشیم ریه دیده می شوند و تا حدی از مجاری هوایی دور هستند. پوشش نازکی از بافت همبند، این عروق را حمایت می کند. پس از این که ورید های ریوی کوچک از یک لوبول خارج شدند به دنبال درخت برونشی به طرف ناف ریه ادامه می یابند.

شریان های برونشیال نیز وارد ناف ریه می شوند و در طول درخت برونشیال، شاخه شاخه می شوند. این شاخه ها خون را به بیشتر قسمت های ریه تا سطح برونشیال های تنفسی توزیع می کنند. در این نقطه، این شاخه ها با شاخه های کوچک شریان ریوی آناستوموز کرده و خون آن ها با خون ورودی به شبکه های مویرگی مخلوط می شود و توسط وریدچه های ریوی از شبکه تخلیه می شود.

پرده ی جنب

عروق لنفاوی ریه

عروق لنفاوی از بافت همبند نایژک ها منشا می گیرد. این عروق نایژک ها و نایژه ها و عروق ریوی را دنبال می کنند و همگی به گره های لنفاوی ناحیه ناف تخلیه می شوند. این شبکه ی عمقی لنفاوی به موازات یک شبکه سطحی قرار دارد که در جنب احشایی واقع شده و نواحی نزدیک سطوح ریه را تخلیه می کند. عروق لنفاوی در قسمت های انتهایی درخت برونشی، پس از مجاری آلوئولی دیده نمی شود.

اعصاب ریوی

رشته های خودکار سمپاتیک و پاراسمپاتیک هر دو به ریه ها عصب می دهند و رفلاکس های تنظیم کننده ی انقباضات عضله ی صاف را کنترل می کنند که این رفلکس ها، قطر راه های هوایی را تنظیم می کنند. رشته های آوران احشایی عمومی نیز که احساس درد مبهم را منتقل می کنند، وجود دارند. اعصاب عمدتا در بافت همبند احاطه کننده اجزای بزرگ تر درخت برونشیال یافت می شوند. و در ناف ریه از آن خارج می شوند.

مطالب مرتبط
بینی
حلق
حنجره
نای
نایژه
آلوئول
تشریح شش

این پست را به اشتراک بگذارید:

پرده ی جنب

این پست را به اشتراک بگذارید:

آزمایشگاه
مشاوره
جزوه
نمونه سوالات

2 پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *