حنجره ، یک مسیر کوتاه برای عبور هوا ( 4سانتی متر*4سانتی متر) بین حلق و نای است. دیواره ی سخت حنجره از غضروف های شفاف ( تیروئید، کریکوئید و بخش تحتانی غضروف های آریتنوئید) و غضروف های کوچکتر از نوع الاستیکی ( اپی گلوت، میخی، شاخی و بخش فوقانی غضروف های آریتنوئید) تشکیل شده است. همه ی این غضروف ها توسط لیگامنت هایی به هم وصل شده اند. علاوه بر باز نگه داشتن راه هوایی، حرکات این غضروف ها توسط عضلات اسکلتی، در تولید صوت جهت تکلم شرکت می کنند.
اپی گلوت (برچاک نای)
اپی گلوت (برچاک نای)، یک بخش پهن است که از لبه حنجره برامدگی پیدا کرده و از ورود غذا و آب بلعیده شده به داخل راه هوایی (نای) جلوگیری می کند. سطح فوقانی یا زبانی ان(سوپرگلوت) از اپی تلیوم سنگ فرشی مطبق پوشیده شده است. در سطح حنجره ای(گلوت) آن، این اپی تلیوم به نوع استوانه ای مطبق کاذب مژه دار (تنفسی) تبدیل می شود. غدد مختلط سروزی و موکوسی در آستر مخاط یافت می شوند.
زیر اپی گلوت و حنجره، مخاط چین خورده و دو جفت چین را تشکیل می دهد که به داخل مجرای حنجره کشیده می شوند. و از یکدیگر توسط فضای باریکی به نام بطن جدا می شوند.
زوج فوقانی این چین خوردگی ها، چین های وستیبولار(vestibular folds) غیر متحرک را تشکیل می دهند که توسط اپی تلیوم تنفسی مفروش شده اند. و در عمق آن غدد سروموکسی متعدد و گاهی گره های لنفاوی وجود دارند.
زوج تحتانی این چین خوردگی ها، چین های صوتی(vocal folds) یا طناب های صوتی را تشکیل می دهند که در تکلم و تولید صدا نقش دارند.
ویژگی چین های صوتی:
1_ این چین ها توسط اپی تلیوم مطبق سنگ فرشی غیر شاخی پوشیده شده که لایه ی مخاطی را ازفرسایش و خشکی به علت حرکت سریع هوا محافظت می کند.
2_ لیگمان های صوتی، شامل یک دسته ی متراکم و منظم از بافت همبند الاستیکی است و از لبه ی آزاد چین صوتی حمایت می کند.
3_ در عمق لایه ی مخاطی، دستجات بزرگی از عضلات مخطط وجود دارد که عضله ی صوتی (vocalis muscle) نامیده می شود و به هر چین صوتی اجازه ی حرکت می دهد.
در طی تکلم عضلات مخطط، سبب کشیده شدن چین های صوتی به سمت یکدیگر شده، به طوری که شکاف بین آن ها را که شکاف گلوت (rima glottidis) نامیده می شود، باریک می کند و هوای خروجی از ریه ها سبب می شود چین های صوتی به هم نزدیک شده، ارتعاش یافته و صدا تولید شود.
زیر و بم شدن صدا و دیگر کیفیت های آن به وسیله ی تغییر میزان کشش چین های صوتی، پهنای شکاف گلوت، حجم هوای خارج شده و …. تعیین می شود.
چین های وستیبولی و بطن ها همراه با یکدیگرساختمان ها وفضاهای موجوددر مجاری تنفسی بالاتر، در تشدید صدای تولید شده توسط حنجره، به وسیله ی حرکات حلق، زبان و لب ها تغییر می یابند. در مردان پس از بلوغ، حنجره بزرگ و چین های صوتی بلند تر از زنان است و این علمل باعث می شود که مردان صدای بم تری نسبت به زنان داشته باشند.
