نای

نای در افراد بالغ 10 تا 12 سانتی متر طول دارد و توسط مخاط تنفسی مفروش شده است. آستر مخاط حاوی تعداد زیادی غده ی سروزی موکوسی است که موکوس آبکی تولید می کنند. در بین زیر مخاط و ادوانتیس یک مجموعه ی حدودا 12 تایی از حلقه های C شکل از جنس غضروف هیالن وجود دارد که دیواره را محکم کرده و به باز بودن مجرای نای کمک می کنند.

انتهای باز این حلقه های غضروفی C شکل در سطح پشتی نای و مجاور مری قرار دارد و توسط دسته ای از عضلات صاف که عضله تراکئالیس (trachealis) نامیده می شود و نیز یک صفحه از بافت فیبروالاستیک متصل به پریکندریوم، به یکدیگر متصل می شود.

در طی عمل بلع، عضله ی تراکئالیس شل می شود تا به مری اجازه برآمده شدن به داخل لومن نای را بدهد و عبور غذا تسهیل شود. این عضله همراه با لایه ی الاستیک مانع از اتساع بیش از حد نای می شوند. این عضله در رفلاکس سرفه به شدت منقبض می شود تا لومن نای باریک تر شود، در نتیجه سرعت هوای بازدمی افزایش می یابد و به تمیز شدن راه هوایی کمک می کند.

سرفه:

یک عمل رفلاکسی است که اغلب به وسیله ی عفونت های ویروسی و یا آزردگی های دیگر نای یا نواحی دیگر مجاری تنفسی ایجاد می شود. سرفه های خشک مداوم که در ان ها موکوس (خلط) تولید نمی شود را می توان توسط داروهای ضد سرفه که بر روی ساقه ی مغز و عصب واگ اثر می گذارند، درمان نمود. در حالی که سرفه های خلطی اغلب توسط داروهای خلط آور درمان می شوند که به کاهش چسبندگی موکوس پوشاننده مخاط تنفسی کمک می کنند.

در افرادی که دخانیات مصرف می کنند، سرفه راه موثرتری برای بیرون راندن مواد خارجی است و به همین علت این گونه افراد به سرفه های مکرر مبتلا هستند.

چنانچه ذرات خارجی یا گاز هایی که ممکن است مضر یا نا مطلوب باشند به مجاری تنفسی وارد شوند، باعث واکنش سرفه یا عطسه می شوند؛ در این حالت هوا با فشار از راه دهان (سرفه) یا بینی و دهان ( عطسه) همراه با مواد خارجی به بیرون رانده می شود.