غده ی پینه آل که نام دیگر آن، اپی فیز مغزی(غده ی صنوبری) است، ریتم روزانه فعالیت های بدنی را تنظیم می کند. این غده بسیار کوچک بوده و به صورت یک عضو مخروطی است که حدود 5 تا 8 میلی لیتر طول و 3 تا 5 میلی متر عرض دارد. غده ی پینه آل با بافت همبند نرم شامه پوشیده می شود. استطاله های بافت پیوندی که دارای عروق خونی کوچک است غده را به لوبول های نامنظمی تقسیم می کنند.
پینه الوسیت
بیشترین و مشخص ترین سلول ترشحی این غده، پینه آلوسیت ها هستند که سیتوپلاسم کمی بازوفیل و هسته های نامنظم و یوکروماتین دارند. پینه آلوسیت ها دارای وزیکول های ترشحی، تعداد زیادی میتوکندری و زوائد بلند سیتوپلاسمی هستند که تا تیغه های همبند رگ دار امتداد می یابند و در اتساع های نزدیک مویرگ ها ختم می شوند و عملکرد اندوکرین را نشان می دهند. این سلول ها ملاتونین را تولید می کنند که یک ماده از مشتقات تریپتوفان با وزن مولکولی کم است. الیاف سمپاتیک بدون میلین وارد غده پینه ال شده و به پینه آلوسیت ها ختم شده و با آن ها سیناپس می دهند.
آزاد شدن ملاتونین از پینه آلوسیت ها در هنگام تاریکی شب افزایش یافته و با روشنایی روز مهار می گردد و در نتیجه این نوسانات روزانه در سطح ملاتونین خون، تغییرات ریتمیک در فعالیت هیپوتالاموس، غده هیپوفیز و سایر بافت های اندوکرین ایجاد می شود.
در انسان ها و سایر پستانداران سیکل روشنی و تاریکی در شبکیه تشخیص داده می شود و از طریق راه های عصبی شبکیه ای هیپوتالاموسی و هسته سوپراکیاسماتیک و راه های الیاف سمپاتیک وارد شده به غده پینه آل به این غده منتقل می شود. بنابراین غده پینه آل به عنوان مبدل نورواندوکرینی عمل کرده و تحریکات حسی ورودی مثل روشنایی و تاریکی را به تغییر در عملکرد بسیاری از هورمون ها تبدیل می کنند.
سلول های گلیال بینابینی
غده ی پینه آل هم چنین دارای سلول های گلیال بینابینی است که این سلول ها آستروسیت های تغییر شکل یافته می باشند. این سلول ها هسته های کشیده دارند که نسبت به پینه آلوسیت ها رنگ پذیری بیشتری دارند و معمولا در نواحی دور عروقی و بین گروه هایی از پینه آلوسیت ها یافت می شوند.
شن مغزی و یا آکورپورا آرناسیا
یک مشخصه غده پینه آل، وجود اجسام سختی با اندازه های متفاوت از نمک های کلسیم و منیزیم است که شن مغزی و یا آکورپورا آرناسیا نامیده می شوند. و از معدنی شدن رسوب پروتئینی خارج سلولی ایجاد می شوند. این اجسام سخت در دوران کودکی ایجاد می شوند و به تدریج با افزایش سن بر تعداد و اندازه ی آن ها افزوده می شود ولی اثر واضحی بر عملکرد غده ندارند.
مطالب مرتبط
تشریح مغز
