پلک ها ساختار انعطاف پذیری داشته و دارای پوست، عضله و ملتحمه می باشند و از چشم ها محافظت می کنند. پوست، سست و قابل ارتجاع بوده، فاقد چربی است و جز در لبه دیستال پلک که فولیکول های بزرگ مربوط به مژه ها یافت می شود، بقیه نقاط آن فولیکول های مویی بسیار کوچک و موهای ظریفی دارد. غدد چربی و غدد عرق آپوکرین تغییر یافته در ارتباط با فولیکول های مژه می باشند.
در زیر پوست، دسته های عضله ی مخطط قرار دارند که عضلات مدور کاسه چشمی و عضله بالابرنده ی پلک را به وجود می آورند. در مجاورت ملتحمه، صفحه فیبروالاستیک متراکمی از بافت همبند به نام تارسوس وجود دارد که از سایر بافت های پلک محافظت می کند.
این بافت یکسری از غدد چربی بزرگ را در بر می گیرد. که هر کدام با تعداد زیادی آسینی، ترشحات خود را به داخل مجرای مرکزی طویلی می ریزند که در میان مژه ها در لبه دیستال پلک باز می شوند. ترشح چربی ها توسط غدد تارسال که غدد میبومین نیز نامیده می شوند، تشکیل یک لایه ی سطحی بر روی لایه ی اشکی را می دهد. این چربی ها تبخیر لایه ی اشکی را کاهش داده و سطح چشم را لغزنده می کنند.
گل مژه
گل مژه عفونت های نزدیک منفذ مجاری غدد تارسال عموما توسط استافیلوکوک طلایی ایجاد شده و گل مژه نامیده می شوند. گل مژه در کودکان بسیار شایع بوده ولی می تواند در هر سنی ایجاد شده و هم چنین می تواند بسیار دردناک باشد. همانند برخی دیگر عفونت ها، گل مژه هم می تواند در صورت وجود ضعف سیستم ایمنی به دلیل تغذیه نامناسب و یا استرس ایجاد شود.
ملتحمه
ملتحمه یک غشای مخاطی نازک و شفاف است که بخش قدامی صلبیه را پوشانده و با پوشش سطح داخلی پلک ها ممتد می شود. این غشا دارای یک اپی تلیوم مطبق استوانه ای با تعداد زیادی سلول جامی شکل بوده و توسط یک آستر مخاطی از جنس بافت همبند سست حمایت می شود. موکوس ترشح شده از سلول های اپی تلیالی ملتحمه به لایه نازک اشکی که این اپی تلیوم و همین طور قرنیه را می پوشاند، اضافه می شود.
کانژنکتیویت یا چشم صورتی
چشم صورتی شرایطی است که در آن ملتحمه به علت عفونت باکتریایی، ویروسی و یا آلرژی ملتهب می شود. التهاب باعث افزایش تخلیه ی موکوس و اتساع ریز رگ های صلبیه و در نتیجه ایجاد ظاهر قرمز صلبیه سفید می شود. کانژنکتیویت ویروسی و باکتریایی مسری است و اثرات کمی بر روی بینایی دارد.
غدد اشکی
غدد اشکی به طور پیوسته برای لایه ی اشکی مایع تولید می کنند. لایه اشکی قرنیه و ملتحمه را مرطوب و لغزنده نگاه داشته و اکسیژن را برای سلول های اپی تلیالی قرنیه تامین می کند. اشک دارای متابولیت های متنوع، الکترولیت ها و پروتئین هایی درگیر در ایمنی نظیر لیزوزیم می باشد. غده اشکی اصلی در قسمت گیجگاهی فوقانی حدقه واقع شده و دارای لوب های متعددی می باشند. که به طور جداگانه از طریق مجاری ترشحی به فورنیکس بالایی تخلیه می شوند.فورنیکس بالایی بن بستی است که با ملتحمه پوشیده شده و بین پلک و چشم قرار دارد.
غدد اشکی از آسینی هایی با سلول های سروزی بزرگ تشکیل شده است که با گرانول های ترشحی کم رنگی پر شده و سلول های میواپی تلیال کاملا تمایز یافته و داربست عروقی سستی آن ها را در بر می گیرند.
لایه اشکی از سطح چشم عبور نموده و در قسمت های دیگر دستگاه اشکی دو طرفه تجمع می یابد.جریان اشک از طریق دو مدخل گرد و کوچک وارد کانالیکول هایی در لبه داخلی پلک های بالایی و پایینی می شود، سپس به داخل کیسه اشکی رفته و سپس از طریق مجرای بینی _ اشکی به داخل حفره ی بینی تخلیه می شود. کانالیکول ها توسط اپی تلیوم سنگ فرشی مطبق پوشیده شده اند ولی بخش های دیستال کیسه اشکی و مجرای اشکی همانند حفره بینی اپی تلیوم مژک دار مطبق کاذب دارند.
